อเสกขบุคคล, อเสขบุคคล หมายถึง [อะเสกขะ, อะเสขะ] น. ผู้ที่ไม่ต้องศึกษาอีก หมายถึง พระอรหันต์.
[อะเสกขะ, อะเสขะ] น. ผู้ที่ไม่ต้องศึกษาอีก หมายถึง พระอรหันต์.
[อะเสขะ] น. อเสกขะ.
[อะเสขะ] น. อเสกขะ.
[อะเสขะ, อะเสกขะ] น. ผู้ที่ไม่ต้องศึกษาอีก หมายถึง พระอรหันต์.
[อะเสขะ, อะเสกขะ] น. ผู้ที่ไม่ต้องศึกษาอีก หมายถึง พระอรหันต์.
[อะหะ] น. วัน, วันหนึ่ง, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาสในคําที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต เช่น สัปดาห์ มาจาก ส. สปฺต+ อห = ๗ วัน.
[อะ] น. การยึดว่าเป็นตัวเรา; ความเย่อหยิ่งจองหอง, ความทะนงตัว,ความก้าวร้าวด้วยการถือว่าตนเองสำคัญ. ก. หยิ่ง, จองหอง, อวดดี.(ป., ส.).